Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015

Μόνο για 'κεινον μη μου λες.

Η διάθεση αλλάζει πιο γρήγορα και από τα τραγούδια στην playlist και τα δάκρυα μετατρέπονται σε ειρωνικά -σχεδόν εκνευριστικά χαμόγελα. Όχι,στο δωμάτιο δεν είναι κανείς,είμαι μόνη και γελάω υστερικά μπροστά από ένα άψυχο υπολογιστή σε ένα παντελώς άδειο και κρύο δωμάτιο κοιτώντας το ταβάνι.

Τα ψυχολογικά μου μαζί σου βάρεσαν κόκκινο,τα είχα που τα είχα από μόνη μου τώρα έχουν επιδεινωθεί ιδιαιτέρως. Κοροιδεύω το χάλι μου και γελάω με τον αστείο εαυτό μου. Αν ήσουν εδώ είμαι σίγουρη πως δεν θα με άντεχες ούτε λίγο,αλλά δεν είσαι και ούτε πρόκειται πια να 'ρθεις και δε με πονάει πια αυτό αλλά το ότι βγαίνω αργά και σταθερά από το όνειρο που νόμιζα πως ζούσα. Τόσο φθηνοί ήμασταν,τόσο εγωιστές,μήπως καθόλου ερωτευμένοι;

Λένε πως η καρδιά πάντα ξέρει αλλά μέσα μου γίνεται πόλεμος και δεν υφίσταται ούτε καρδιά ούτε λογική. Όταν κλείνω τα μάτια σκέφτομαι την τελευταία βόλτα στην παραλία και τα χέρια μας που τα σφίγγαμε όλο και πιο πολύ. Ήταν η μόνη φορά που ένιωθα πως η καρδιά μου είχε γίνει ένα με τη δικιά σου,θα ορκιζόμουν πως οι περαστικοί μας νόμιζαν για αθεράπευτα ευτυχισμένους. Αμ δε. Ήταν η τελευταία κοινή σελίδα του βιβλίου μας και έπρεπε τουλάχιστον να χωρίσουμε αγαπημένοι και να ξεγελάσουμε λίγο τους εαυτούς μας και τα μάτια του κόσμου -πόσο σιχαίνομαι την κλισέ αυτή φράση- πως όλα είναι καλά.

Όχι,δε γουστάρω να μου λέω ψέματα. Τίποτα και κανείς μας δεν ήταν καλά. Ρουφούσαμε τις μύτες μας και σκεφτόμασταν το πρώτο φιλί που το δώσαμε κάπου εκεί γύρω. Μη ρωτήσεις πως το ξέρω,πάντα γνώριζα τι σκεφτόσουν,δεν μπόρεσες ποτέ να μου κρυφτείς,όπως ούτε κι εγώ,τα μάτια μας μαρτυρούσαν όλα αυτά που προσπαθούσαμε να κρύψουμε ο ένας από τον άλλον. Μα μωρό μου,τελικά όλα όσα κρύβαμε μας φάγανε.

Ωραίες οι αναμνήσεις,ωραίες και οι γενέθλιες κάρτες που βρήκα ψάχνοντας κάτι άλλο στο συρτάρι και τα λουλούδια που μου 'χες χαρίσει τα αποξήρανα και στέκονται κι αυτά κάπου εδώ,στο χάος μου. Ωραία και τα δάκρυα που ρίχνω κάθε φορά που όλως τυχαίως πέφτω πάνω στις αναμνήσεις που μου έχεις αφήσει να με ταλαιπωρούν και να με αφήνουν ξάγρυπνη τα βράδια.

Όσο ήμασταν μαζί δεν μπορούσα να φανταστώ πώς θα περνάνε οι μέρες και δεν θα σε ακούω,δεν θα σε βλέπω. Νόμιζα πως με κρατούσαν αλυσίδες,μα τελικά αποδείχτηκαν κλωστές. Ναι,ήμασταν δυο άνθρωποι δεμένοι σε κλωστές,ένα τσικ έφτανε για να πλεύσουμε σε χωριστά λιμάνια,όλα μέσα στα κολλημένα μυαλά μας είναι αλλά κάθε φευγιό,για να το ξεπεράσεις θέλει προσπάθεια.

Κι εγώ κουράστηκα να προσπαθώ. Κουράστηκα να με πιέζω να μη σε σκεφτώ. Κουράστηκα να μιλάω με πάθος για 'σενα στους φίλους και να με μαζεύουν μετά απ' τα μπαρ. Κουράστηκα να παίζουν οι λέξεις με το μυαλό μου. Τις νιώθω να με κοροιδεύουν. Κι αυτά τα χαμόγελά μας στις φωτογραφίες,σκέτη ειρωνεία. Θέλω να φύγεις και την ίδια στιγμή θέλω να σε τραβήξω κοντά μου.

Εσύ όμως μην πιστέψεις ότι κλαίω για πάρτη σου. Ζούσα και πριν από εσένα και τα κατάφερνα μια χαρά και χωρίς την παρουσία σου. Μη νομίσεις ότι νιώθω μόνη στο κρεβάτι,ίσα ίσα απλώνομαι όσο θέλω και δεν τσατίζομαι καθόλου που λείπεις. Μη νομίζεις ότι έγινα χίλια κομμάτια για 'σενα και ότι καταστρέφομαι κάθε βράδυ ούτε ότι στεναχωριέμαι που δεν κατάφερα να σε ξεκλειδώσω. Ούτε ότι σε σκέφτομαι στη δουλειά,στη σχολή,στον καφέ,όχι εγώ πάω παρακάτω τη ζωή μου.

Και αν σε δω θα σου πω πως σε ξεπέρασα κι είμαι καλά,περνάω μια χαρά. Θα σου πω ότι ακόμη στον ύπνο μου φοράω την μπλούζα σου. Όχι,αυτό δεν θα στο πω,γάμα το.




3 σχόλια:

  1. Πέρα από το ότι το κείμενο σου είναι υπέροχο θέλω να σου πω να μη λυπάμαι. Να μη λυπασαι για ότι δεν μπορεσες να ξεκλειδώσεις ούτε και για ότι έφυγε. Δε γίνεται να ταιριάζουμε με όλους και όση οργή και πόνο νιώθεις τώρα μετά από κάποιο σημείο δεν θα τα θυμάσαι καν. Όλα θέλουν το χρόνο τους. Συνέχισε να γράφεις έτσι όμορφα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ..μα εγώ βαριέμαι..

    Σε κάθε άλλη περίπτωση θα σου έλεγα πως θα λαχταρούσα να βρεθώ μεταξύ ανθρώπων , να βγω , να πηγαίνουμε πέρα δώθε .. μα όλες αυτές οι εξόδους που κάνω είναι χωρίς παρέα εσκεμμένα -όχι , δεν είναι εύκολο . Μα "ξαφνικά" (σχετικό ;Ρ) άρχισα να τους βαριέμαι και αυτούς .. Ίδια λόγια , ίδιοι χώροι , ίδιες φάτσες! πφφφ ..{Είναι αρκετός καιρός που νιώθω έτσι, μα το πάλευα μέσα μου , λέω ας μην γίνομαι τόσο περίεργη ,, εντέλει, μετά από μήνες _ παραδώθηκα _ δεν επικοινωνώ πια , και χαθήκα , με ξέρουν δεν θα παρεξηγηθούν , αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι θα καταλάβουν κιόλας..?! }
    __Χάνομαι με το εγώ μου και ξαναβρίσκομαι μαζί του , από κλάσματα sec μέχρι και h..~ Χθες , έχασα την ισσοροπία μου αυτή με τον εαυτό μου , τον έχασα είχε μείνει στην διάστασή του και εγώ έμοιαζα πιο μισή και από μισή .. κενή και άδεια.. Ασφαλώς και μιλάω για μένα , και γι αυτές τις οντότητες που βόσκουν μέσα μου . __

    Όχι δεν ζητάω πολλά , κι είμαι καλά . . μα γτ προσπαθούν να μου πουν οτι όντας μόνη δεν θα βρω αυτό που έχασα , να μην βαριέμαι δηλαδή .

    .. μα εγώ κουράστηκα , γι αυτό βαριέμαι .. https://www.youtube.com/watch?v=51VEp3hHVnQ .

    . Δεν γινόταν να μιλήσω γι αυτά που γράφεις .. δεν θα ήξερα τι να έγραφα , μόνο μια σιωπηλή συμπαράσταση ( εξάλλου αυτό είναι που έχουμε ανάγκη πότε πότε :) , μα πώς θα το καταλάβαινες από δω :/ :Σ ??) . Έτσι , έγραψα για το μεσουράνημά μου , ήξερα λίγα παραπάνω γι αυτό .!

    https://hrwas.wordpress.com/2015/03/27/%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%AD-%CF%83%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%AD%CF%88%CE%BF%CF%85/

    "9α περάσει " , αυτό το ξέρεις και εσύ , και εγώ κι όλοι μας , .. μα είναι ανυπόφορο να αντιλαμβάνεσαι πόσο ανυπόφορος γίνεσαι , και πόσο ανυπόφορο είναι να το αφήνεις να σε τ ρ ώ ε ι .!

    Και επειδή , σε έριξα λιγάακι :Ρ :) σου δίνω αυτό .. https://www.youtube.com/watch?v=8fNj8EEe--s ~~~ μου φτιάχνει την διάθεση ~ :) ******:

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. σε νιώθω. Αν με διάβασες το ξέρεις. Δεν ξέρω το δικό σου τέλος οπότε δεν μπορώ να κρίνω αλλά συνήθως όταν έχεις εξαντλήσει κάθε επιλογή το μόνο που μένει ειναι να προχωρήσεις. Ακόμα κ αν δν θες

    ΑπάντησηΔιαγραφή