Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016

Η αυτοβιογραφία μου, -ίσως και όχι.

  • Παρουσιάζομαι ως Δανάη. Πάντα ήθελα να έχω αυτό το όνομα. Ίσως αν κάνω ποτέ κόρη να της το δώσω.
  • Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι σε μία μεγάλη πόλη της Ελλάδας, σε 2 χρόνια από τώρα θα ήθελα να βρίσκομαι στο Πόρτο Ρίκο, στον Καναδά ή στην Αυστραλία.
  • Με λένε συχνά τρελοκόριτσο, καθώς αστειεύομαι με κάθε δυσάρεστη κατάσταση και δυσανασχετώ για πολλά στην καθημερινότητα μου, που για τους άλλους είναι σημαντικά.
  • Είμαι συχνά κυνική, μιλάω αρκετά όταν έχω όρεξη, και όταν δεν είμαι στα καλά μου έχω απαραίτητα νεύρα, μου έμειναν από την εφηβεία κουσούρι.
  • Φοιτήτρια έμαθα να μην φοβάμαι τη ζωή και τους ανθρώπους. Εύχομαι να μην ξαναφοβηθώ ποτέ.
  • Αντιδράω πολύ και έντονα, δεν έχω τρόπο να πω αυτό που θέλω, μα αν είσαι σημαντικός για τη ζωή μου θα στο πω με όποιο τίμημα. Αν δεν έχουμε παρεξηγηθεί ποτέ, να ξέρεις, δεν ήσουν ποτέ αληθινός μου φίλος.
  • Μία καθηγήτρια μου στο λύκειο με ονόμασε αντισυμβατική, στην αρχή γέλασα, τώρα νομίζω πως συνεχίζω και είμαι.
  • Υπάρχει κάποιος σ' αυτό τον πλανήτη που θα έμπαινα μπροστά του σε ένα όπλο, και θα άφηνα τη σφαίρα να χτυπήσει εμένα αντί γι' αυτόν. Σε τρία χρόνια από τώρα θα ήθελα να το επιβεβαιώσω.
  • Βιώνω πολύ έντονα συναισθήματα, υπήρξαν στιγμές που ένιωθα πως με είχε τρελάνει ο έρωτας. Μάλιστα έψαχνα και συμπτώματα τρέλας ή κατάθλιψης στο διαδίκτυο.
  • Η ζωή δε σταματάει ποτέ να μου δείχνει πόση φαντασία διαθέτει. Την εμπιστεύομαι. Απόλυτα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου