Κυριακή 13 Ιουλίου 2014

τον κόσμο που ονειρεύτηκα μπορείς άραγε να μου τον προσφέρεις; !

ξερεις τι μου λείπει; δε με νοιάζει αν θέλεις να μάθεις. εγω θα σου πω.

να περπατώ σε μια πόλη άγνωστη μεταξύ αγνώστων.
να είμαι βέβαιη πως έχεις μάτια μόνο για εμένα και για καμιά άλλη.
να πάω διακοπές και το κεφάλι μου να αδειάσει τελείως.
να ξυπνώ το πρωί και να χαμογελώ έτσι, γιατί ξύπνησα ορεξάτη.
να μην εξαρτώμαι απο κανέναν, ουτε απο σενα.
να μην αισθάνομαι ηλίθια και να μην θυμώνω με τον εαυτό μου.
να είχα λίγα περισσότερα λεφτά να παω για ψώνια μόνη μου.
να έχω ένα μέρος να κρύβομαι κάθε που δεν ειμαι καλά.
να γυρίσω σπίτι μεθυσμένη και να μην έχω σε κανέναν να δώσω αναφορά για το χάλι μου.
να είχα ένα ταβάνι με τζάμι που να μπορούσα να θαυμάσω τα αστέρια.
να μην είχα να αντιμετωπίσω 1002 βλάκες με κατεβασμένα μούτρα κάθε μερα.
να έλεγα "σ' αγαπώ" με πάθος κι όχι με φόβο.
να είχα έστω τα κλειδιά της ταράτσας για να παίζω κιθάρα μονη με τ' αστέρια κατι βράδια σαν αυτά.
να έμοιαζε η ζωή μου με παραμύθι κι οχι πια με περιπέτεια.
βαρέθηκα τις περιπέτειες και τα σκαμπανεβασματα πια.
βαρέθηκα τα ανθρωπάκια.

θα θελα όλα να ήταν λίγο πιο απλά κι ο κόσμος να ήταν λίγο πιο ευχάριστος