Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015

το τέλος το ορίζουμε εμείς!

Η αγάπη δεν φεύγει από μέσα σου.
Μπορείς να αγαπάς και κάποιον που πια δεν είναι κομμάτι της ζωής σου.
Κάποιον που δεν θα τηλεφωνήσεις ποτέ ξανά.
Κάποιον που όταν δεις,θα αλλάξεις πεζοδρόμιο.
Δε χρειάζονται κακίες και μίση.
Δε σε νοιάζει η καθημερινότητά του.
Μόνο ψιθυρίζεις στον εαυτό σου πως θέλεις να είναι καλά.
Και ας μην το μαθαίνεις ποτέ.
Την τελεία την βάζει πρώτα ο ένας κι ύστερα έρχεται κι η σειρά του πιο πληγωμένου.
Πάντα μπαίνει όμως,ακόμη κι αν αργήσει.
Το βιβλίο των δύο ανθρώπων που κάποτε ήταν σημαντικός ο ένας για τον άλλον έκλεισε. 
Οριστικά κι αμετάκλητα πια.
Δεν υπάρχει γυρισμός και καμία σωτηρία.



Παραδέχεσαι πως δεν ήταν ο άνθρωπός σου.
Πως όταν όλα πήγαιναν καλύτερα,πάντα τους κόβατε τη φόρα.
Πως εν τέλει δεν ήσουν ευτυχισμένη.
Και όλες αυτές οι ομολογίες κάνουν ακόμα πιο εύκολη τη συνέχεια.



Ξυπνάς το πρωί και βλέπεις πως θα γιατρέψεις τις πληγές σου.
Μόνος σου και με στεγνά μάτια.
Πως θα πας παρακάτω τη ζωή σου.
Προσέχεις τα επόμενά σου βήματα
...και ελπίζεις για τα καλύτερα που έρχονται!

2 σχόλια:

  1. για να πας παρακατω θα πρεπει πρωτα να το αποφασισεις. εγω αυτο εμαθα μεχρι στιγμης. :)
    καλημερα γλυκο μου πλασμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καλησπεραα!
    μην ξεχνας φυσικα, πως απο ολα μαθαινουμε! δεν πρεπει να βασανιζομαστε για τιποτα -λιγο αναποφευκτο, ξερω,- αλλα οι εαυτοι μας ειναι οτι εχουμε στο τελος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή