Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

Παραμάσχαλα οι βαλίτσες

Καιρός να ετοιμάσει τις τρεις βαλίτσες. Μία για κάθε ανάμνηση.
Θα πιάσουν πολύ χώρο. Ζακέτες - μπουφάν - κασκόλ.
Χειμώνας καρδιά μου. Δεν υπάρχουν αγκαλιές και δανεικά εκεί.

Άφησε παράθυρα ανοιχτά,να φύγει η θλίψη που την είχε καταβρεί στο δωμάτιο.
Είχε μυρίσει για τελευταία φορά εφέτος λίγο καλοκαίρι,να 'χει να θυμάται.
Τα ίδια φιλιά,τα ίδια σφάλματα,ώσπου να ποτίσει το σώμα της υγρασία.
Κάτι τελευταία πεφταστέρια κι ευχές που πάντα μένουν ανεκπλήρωτες.
Η βότκα στο κομοδίνο ανέγγιχτη για πρώτη φορά.
Την προηγούμενη νύχτα έκλαψε πολύ. Βουβό κλάμα. Κανείς δεν έμαθε.


Φόρεσε το σκισμένο τζιν μπουφαν.
Σταμάτησε για τσιγάρα κι ύστερα έφυγε.



13 σχόλια:

  1. να φευγει η θλιψη για να κανει χορο στη χαρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πόσο συναίσθημα βγάζεις σε κάθε σου ανάρτηση... Ανοιχτό το παράθυρο, να βγει όλη η θλίψη! Ίσως και να έρθει ένα πουλάκι να καθίσει εκεί και να της κελαηδήσει :)
    Φιλιάάάααααααααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ειδικά η συγκεκριμένη ανάρτηση βγήκε πολύ αυθόρμητα.
      ευχαριστώ πολύ!
      σε φιλώ :)

      Διαγραφή
  3. ευχαριστώ πάρα πολύ.
    σε αφήνω να λιώσεις και στο tumblr και στο instagram :)
    φιλιά!*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανοίγω πολλές φορες το παράθυρο...
    Περιμένω να με εγκαταλείψει...
    Μα είναι πεισματάρα σαν εμένα η θλίψη.
    Αν δεν την δι@ολοστείλω εκεί ακλόνητη...!
    Οσο για τα πεφταστέρια...ΜΕΓΆΛΗ ΑΠΑΤΗ...χαχαχα..!
    Καλό σου βράδυ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. απορώ αυτή τη βλακεία με τα πεφταστέρια ποιος την εφηύρε.
      καλό βράδυ :)

      Διαγραφή
  5. Απαντήσεις
    1. κι η θλίψη θα φύγει,
      κι ο χειμώνας θα 'ρθει,
      όλα στον καιρό τους.

      Διαγραφή
  6. η θλιψη εχει τη ταση να βολευεται και δεν σηκωνεται ευκολα.. πιαστην απο το μαλλι κ πεταξε την απο το παραθυρο, οταν θα 'σαι ετοιμη!
    φιλι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. φτάνει να μη συνηθίσουμε κι εμείς την παρέα της.
      φιλιά!*

      Διαγραφή
  7. Γειά σου κοριτσάκι μου..λυτρωτική εξομολόγηση στην ίδια την ψυχή το κείμενό σου εξαιρετικής γραφής με συναίσθημα που σε χτυπάει στη φλέβα..πάθος που γίνεται πόνος μετά την απομάκρυνση..με συγκίνησες πολύ..το καλύτερό σου..και το καλύτερο συναισθηματικό πεζό που διάβασα τελευταία..μπράβο σου ματάκια μου..φιλάκια και πολλή αγάπη σου στέλνω..θα τα πούμε σύντομα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. σε κάθε σου σχόλιο χαμογελώ τόσο πολύ
      και σ' ευχαριστώ άλλο τόσο.
      σου στέλνω κι εγώ την αγάπη μου και πολλά φιλιά :)

      Διαγραφή