Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

οι πεταλούδες θα φταίνε

Σκέφτομαι πόσες πεταλούδες κι αστράκια θα βρίσκονται στο στομάχι μου. Σκέφτομαι τις γλώσσες μας να μπλέκονται και να προσπαθούν να εξερευνήσουν τα άδυτα της παράνοιας μας. Σκέφτομαι να κοιμάμαι επάνω στο χέρι σου και κάθε που κουνιέσαι να ξυπνάω και να σε κοιτάζω. Να μπαίνουν ηλιαχτίδες στο δωμάτιο και να με φιλάς στο μέτωπο. Σκέφτομαι τα γένια σου και τα χέρια μου να γρατζουνάν την πλάτη σου. Σκέφτομαι πόσο τυχερή είμαι για όσα έζησα μαζί σου ακόμη κι αν ήταν λίγα. Τα μάτια σου να με κοιτούν επίμονα κι εγώ να σε ερωτεύομαι λίγο περισσότερο. Σκέφτομαι τα κορμιά μας να συμπληρώνουν το ένα το άλλο και τα χέρια σου να σφίγγουν τα δικά μου. Κι ύστερα να θυμάμαι πως πρέπει να φύγω και να μου ψιθυρίζεις στ' αυτί πως δεν θέλεις και να σου λέω πως πρέπει. Σκέφτομαι πως φοβάμαι ότι θα μ' αφήσεις κι ίσως άδικα μου περνά από το μυαλό. Σκέφτομαι φιλιά πασπαλισμένα από έρωτα και μαγεία. Σκέφτομαι πόσο πολύ μοιάζουμε και πόσο συνάμα διαφέρουμε. Σκέφτομαι πόσο δε με κούρασε το ταξίδι και πόσο δε μετάνιωσα ούτε λεπτό. Σκέφτομαι πως αντέξαμε ξύπνιοι ως το ξημέρωμα και πόσο ωραία ήταν που είδαμε αγκαλιά τον ουρανό να γίνεται γαλάζιος. Φοβάμαι μήπως εξαφανιστείς ή μήπως ξενερώσεις και φύγεις. Φοβάμαι μήπως εσύ νιώθεις κάτι λιγότερο από αυτά που νιώθω εγώ.




Άραγε πως από ένα τσιγάρο καταλήγω να μοιράζομαι τη ζωή μου. Πως ένας άγνωστος γίνεται μέσα σε λίγες μέρες ότι πιο δικό μου έχω και όσα νιώθω μπορούν να είναι τόσο αθώα. Σκέφτομαι πόσο πολύ θέλω να μ' αφήσεις να το ζήσουμε.

7 σχόλια: