Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2013

Οι νύχτες και οι μέρες των μελλοντικών σου αναμνήσεων

Ένα βράδυ βγάλαμε τα σκούρα ρούχα που συνηθίζουμε να φοράμε και ντυθήκαμε μέσα σε φανταχτερά και πολύχρωμα-αυτά που σιχαινόμαστε. Δεν υπήρχε κανένα σενάριο και τίποτα προγραμματισμένο. Τζιν λεμονάδα,μουσικές εκκωφαντικές,αστράκια και καρδούλες,μόνο αυτά. Πιστέψαμε ξανά στα θαύματα,στον έρωτα,στον αυθορμητισμό και στις ιστορίες με happy end. Ήταν όλα πιο απλά και ήρεμα από ποτέ. Τα σκηνικά ήταν διαφορετικά και τα κουστούμια που φορούσαμε ήταν σε μεγαλύτερο νούμερο χωρίς να χρειαστεί να στριμωχτούμε μέσα σε αυτά. Κοίτα πως αλλάζουν οι καταστάσεις,αυτά που θεωρούσαμε δεδομένα,οι άνθρωποι. Παράξενο αλλά αν το δεις και από την θετική του μεριά είναι συνάμα γοητευτικό.

Κι ύστερα δεν θυμάσαι γιατί πίνεις,ποιον πας να ξεχάσεις και ποιον θες να γυρίσεις πίσω σ' εσένα. Η γαμάτη αίσθηση του "πίνω για 'μενα" και του "όλα μοιάζουν μάταια και δεν έχουν σημασία"-θα 'θελα να διαρκούσε λίγο παραπάνω. Κι ύστερα μια πρωινή βόλτα με κοντομάνικο για μπουγάτσα. Να κρυώνω και να μη βάζω ζακέτα. Ο ουρανός είναι γαλάζιος,όχι μπλε. Τα σύννεφα στολίζουν ένα μέρος του ουρανού αλλά αποφεύγω να τα κοιτώ. Υπάρχουν μόνο για να τα χαζεύεις,να φαντάζεσαι και να παίρνεις αποφάσεις και δεν αρμόζουν σε τέτοιες ώρες. Ο ουρανός δεν έχει όρια,ούτε και η θάλασσα. Κι ας τη βλέπω κάθε μέρα,δεν τη βαριέμαι ποτέ. Γεμίζω θάλασσα και αέρα τα πνευμόνια μου,ίσως και λίγο καυσαέριο από τα αυτοκίνητα,μα όχι τσιγάρο.

Είναι η ζωή που τόσο καιρό καταδίκασες τον εαυτό σου να μη ζει μηρυκάζοντας το παρελθόν.





13 σχόλια:

  1. καλημερα! καλη εβδομαδα!
    αισθαντικο κειμενο για αλλη μια φορα!
    αγαπω πολυ!
    κι ωραια εικονα!
    φλιακιαα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αναπόφευκτος ο μηρυκασμός του παρελθόντος. Κι απαραίτητος, θα τολμήσω να προσθέσω. Έτσι δίνεις χρόνο στον εαυτό σου να χωνέψει πράγματα και να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, περισσότερο οπλισμένος. Γι' αυτό δεν χρειάζονται ενοχές και ηττοπάθειες όσο βρισκόμαστε σ' αυτό το στάδιο.

    *Πάντα έρχεται η μεγαλειώδης στιγμή που κοιτάζεις το μέλλον και σκας πλατύ πανηγυρικό χαμόγελο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αναγκαίο να είναι σύντομος όμως,
      προτού προλάβεις να χάσεις πολλά κομμάτια του εαυτού σου.
      πάντα έρχεται η στιγμή που κλείνεις το μάτι στο μέλλον,ναι :)

      Διαγραφή
  3. Πόσο, μα πόσο μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις! Δε θα βαρεθώ να στο λέω ποτέ!
    Αυθεντική! Φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλησπέρα κοριτσάκι μου..καλώς σε βρίσκω και πάλι..γοητευτικό το κείμενό σου με διαπιστώσεις προσωπικές που τις καταθέτεις με ιδιαίτερο μοναδικό τρόπο στο χαρτί..με ώριμες αναφορές και εξαιρετική γραφή..σου στέλνω την αγάπη μου και άπειρα φιλάκια..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ώριμες αναφορές..λες;
      σου στέλνω κι εγώ την αγάπη μου
      και σε φιλώ :)

      Διαγραφή
  5. Να κρυώνεις ,αλλά να μην βάζεις ζακέτα - ωραία αίσθηση -νιώθεις όλη την αύρα του ουρανού πάνω σου ,και γεμίζεις από γαλήνη και ζωντάνια συνάμα --εκπληκτικό το κείμενό σου !!!!!!!!!!!!!! πολλά φιλιάα :********** ^_^

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. πιο σουπερ αίσθηση δεεεεν.
      σ' ευχαριστώ κορίτσι.
      σε φιλώ :)

      Διαγραφή
  6. σ' ευχαριστώ!
    αλλά καμία από τις φωτογραφίες στο μπλογκ δεν είναι δικιά μου,
    κυκλοφορούν απλά στο διαδίκτυο ;)
    σε φιλώ πολύ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το να μηρυκάζεις το παρελθόν.... και το να προσπαθείς να μην το μηρυκάζεις... Πφφφφ...
    Δεν ξέρω, δεν ξέρω... εδώ μπορώ να πω πως είναι τόσο περίεργες οι σκέψεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. τα τελευταία κείμενα είναι όντως μπερδεμένα,
      τόσο όσο και εγώ!

      Διαγραφή