Πιτσιλιές ~

Βάφουμε με μαύρο χρώμα τους τοίχους,πετάμε και λίγο κόκκινο για να υπενθυμίσουμε στον εαυτό μας πως ζούμε με πάθος. Δίνουμε ραντεβού σε παρακμιακά μαγαζιά που ο μπάφος είναι κάτι το πολύ συνηθισμένο. Παραγγέλνουμε μπουκάλι βότκα κι ας μην έχουμε μετά να βγάλουμε τη βδομάδα,πρώτη φορά θα ναι;! Παίρνουμε κι άλλο,κι άλλο,κι άλλο μπουκάλι ώσπου να ξεράσουμε ότι μας καταστρέφει και να ξεχάσουμε όσους μας πρόδωσαν. Η μουσική ζαλίζει και τσαλακώνει το μυαλό μας. Γνωρίζουμε τυπάκια που νηφάλιοι θα φοβόμασταν να κοιτάξουμε -τώρα δεν θυμάμαι ούτε τ' όνομά τους. Χορεύουμε δίχως αύριο ή για την ακρίβεια κωλοχτυπιόμαστε στα μπιτάκια του dj.
Είναι νύχτες που η κούραση δεν είναι αρκετή για να σε βγάλει από το παιχνίδι και νύχτες που τίποτα δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Σ' αυτά τα βράδια δε χωράει ύπνος και ξεχνάς πως υπάρχει παρελθόν και μέλλον. Φοράς χαμόγελα πλατιά,ζεις μόνο το τώρα κι ο χρόνος είναι σύμμαχός σου. Νιώθεις τους αδένες στο πρόσωπό να σε τραβάν και τελικά ξελιγώνεσαι στα γέλια χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος παρά μόνο γιατί νιώθεις ευτυχισμένη και πριν λίγες μόλις μέρες φοβόσουν να το εκφράσεις.

Τελικά όλα όσα σε στοιχιώνουν τα βράδια και κάνουν τα μάτια σου να κλαίνε από παράπονο κάποτε κουράζονται και σταματάν να επιδρούν επάνω σου. 

Όλα όσα ονειρευόσουν έρχεται καιρός που τα ζεις και με το παραπάνω. Ναι!

Κάποτε παίρνεις ακριβώς ότι σου αξίζει κι ήρθε καιρός που βλέπω να απλώνεται ένας ολόκληρος ωκεανός μπροστά μου και τώρα ξέρω πως να το διαχειριστώ. 

Κάπως έτσι αρχίζουν να μπαίνουν οι χρωματιστές πιτσιλιές πάνω στη μαύρη κάποτε ζωή σου.