It 's blue love,so shut up

Το χειρότερο απ' όλα είναι,που όταν το μυαλό σου πλημμυρίζει από σκέψεις και θέλεις οπωσδήποτε να γράψεις,βρίσκεσαι κάπου στο διάολο και η τεχνολογία είναι λέξη άγνωστη και ξένη. Είναι κάτι ώρες συνήθως γύρω στις 6 το πρωί όπου δυο χέρια νιώθεις να σ' αγκαλιάζουν αλλά το μυαλό βρίσκεται σε άλλα λημέρια. Ανάβεις απανωτά το ένα τσιγάρο μετά το άλλο,χαμογελάς μα δεν το νιώθεις. Είναι η στιγμή που η αντίστροφη μέτρηση ξεκινά. Πόσο θα αντέξεις σε μία σχέση που δε χωράς πουθενά και απλά την έχεις εξιδανικεύσει στο μυαλό σου..
Κατευθύνομαι προς την πλατεία για την κλασσική μου κρέπα. Με μερέντα και μπισκότο παρακαλώ μήπως και γλυκαθώ επιτέλους. Τα πόδια μου δε με κρατάν,ψάχνω τον ώμο σου να πέσω κι εσύ γελάς με το χάλι μου. Έχει πανσέληνο απόψε σου λέω -καθώς κοιτώ αποσβολωμένη τον ουρανό- και μου λες πως ξημέρωσε. Είναι μπλε σου λέω-και μου λες πως είναι κίτρινη. Θα σε απαγάγω να πάμε ταξίδι. Που θες; Μοντεβίδεο,Παρίσι,Πόρτο Ρίκο; Σε κανένα από αυτά σου λέω. Αυτά είναι για τις πλούσιες ντίβες -ή και όχι βασικά- πάντως σίγουρα όχι για εμένα. Εγώ είμαι για ένα εισιτήριο στο φεγγάρι -χωρίς επιστροφή φυσικά. Θα κατοικήσουμε εκεί. Θα τα βλέπουμε όλα από ψηλά κι έτσι θα νιώθουμε πως έχουμε ξεφύγει από αυτόν το χαοτικό κόσμο που ποτέ δε συνήθισα-με. Πάντα ήθελα να ξέρω τί σκέφτονται οι άλλοι,πόσο μ' αγαπάνε και πόσο με μισούν. Αν λοιπόν πάμε,θα μάθω πόσο τους στοίχισε που μ' έχασαν. Γελάς υστερικά καθώς μου πειράζεις τα μαλλιά παρόλο που ξέρεις ότι δε μ' αρέσει να μπλέκονται τα χέρια σου στις μπούκλες μου. Είμαι μικρό λες,και αυτά δε γίνονται λες. Άσε με να πιστέψω μέσα στη ζάλη μου πως γίνονται. Σκας επιτέλους και με φιλάς βίαια κόβοντάς μου την αναπνοή. Έχω ακόμη τη γεύση των χειλιών σου και νιώθω το άγγιγμα του χεριού σου στο λαιμό μου. Τελικά μ' άρεσε ο τρόπος που το έκανες,σκέφτομαι.

Το επόμενο πρωί προσπαθώ να θυμηθώ τί έγινε και χορεύω με τα ηχεία στο ταβάνι να παίζουν αυτό.
Οι γρατζουνιές στο σώμα μου μαρτυρούν την αλήθεια.
Την υπόλοιπη μέρα σφυρίζω και γελώ πνιχτά στο δρόμο,στο λεοφωρείο,σ' εκείνο το καφέ.
Νιώθω τελείως άδεια από συναισθήματα κι όμως είμαι ευτυχισμένη.