Πώς με-μας βρήκε

Η playlist του φθινοπώρου είναι πάντα η ίδια και τα συναισθήματα κάθε χρόνο πανομοιότυπα.
Μέχρι χθες έβαζα γάζες και χαζαπλάστ μπας και καταφέρω να επουλώσω τις πληγές. Έπαιρνα το τσιγκελάκι της γιαγιάς και με έραβα λίγο λίγο. Και τώρα όλα αυτά φαντάζουν μάταια. Είναι στιγμές που νιώθεις ότι τα αντέχεις όλα,ή έστω ότι αντέχεις πολλά. Στιγμές που όλα όσα έζησες ήταν ένα μάθημα,άλλοτε σκληρό που σε πίκρανε κι άλλοτε γλυκό που σε άφησε να πιστέψεις ξανά στους ανθρώπους. Μα πάνω απ' όλα σ' εσένα την ίδια.

Θυμίστε μου φέτος να μη λυπηθώ για ότι έφυγε ή για ό,τι μόνη μου έδιωξα. Μονάχα να χαμογελάσω που υπήρξε.
Θυμίστε μου να βλέπω ανθρώπους που στάζουν αγάπη και τους άλλους να τους διώξετε μακριά μου. Είναι λίγοι,πολύ λίγοι για 'μενα.
Θυμίστε μου να πηγαίνω συχνά σ' εκείνο το μέρος που ερωτεύτηκα πρώτη φορά γιατί κάθε φορά νιώθω να αναγεννιέμαι.
Θυμίστε μου όλα αυτά που κάποτε ξεχνώ.

Προσπαθώ ακόμα να πάρω τις σωστές ανάσες. Προσπαθώ να θυμηθώ πώς το φθινόπωρο μας βρήκε αγκαλιασμένους κάτω από τα σκεπάσματα. Προσπαθώ να θυμηθώ πώς βρέθηκα σπίτι σου. Θυμάμαι μόνο τα μάτια σου πριν αρχίσω να βλέπω θολά. Θυμάμαι τα χέρια σου να κρατάνε το βαρύ μου σώμα γιατί αδυνατούσα να στηριχτώ μόνη μου. Θυμάμαι να έχω τη γεύση του τσιγάρου σου στα χείλη μου. Θυμάμαι τις τεκίλες και μετά θυμάμαι το απόλυτο τίποτα.
Ίσως έχουμε κάνει τόσα πολλά λάθη που δεν ξέρουμε πώς να τα διορθώσουμε. Ίσως εξακολουθούμε να γδέρνουμε για λίγη κάθαρση τα κορμιά μας. Ίσως τα φαινόμενα απατούν και δεν είμαστε αυτό που φαίνεται. Όμως εγώ πάντα σ' αγαπώ κρυφά μέσα μου και αγαπώ και τον εαυτό μου όταν είμαι μαζί σου.

καλό μήνα,καλό φθινόπωρο
*σ' εσένα,σ' εμένα,σ' εμάς.